Βρυγμός – Βρουξισμός 

Με τον όρο βρυγμό ή βρουξισμό, αναφερόμαστε στο σφίξιμο των δοντιών, το οποίο μπορεί να συμβαίνει τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και/ή κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Πρόκειται για μια παραλειτουργία, υποσυνείδητη δηλαδή λειτουργία, κατά την οποία όλο το στοματογναθικό σύστημα βρίσκεται σε διαρκή σύσπαση.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, οι μύες που απαρτίζουν τη στοματική κοιλότητα δε θα πρέπει να επιτρέπουν στην άνω γνάθο να βρίσκεται σε επαφή με την κάτω, παρά μόνο στην περίπτωση μασήματος. Ολες τις άλλες ώρες της ημέρας θα πρέπει το στόμα μας να βρίσκεται σε “θέση ανάπαυσης”, δηλαδή να μην ακουμπούν τα πάνω δόντια με τα κάτω!

Η συχνότητα των ατόμων που σφίγγουν τα δόντια τους κυμαίνεται από 20-75% και δείχνει μια φανερή προτίμηση στις γυναίκες.

Η πλειονότητα των ασθενών δεν καταλαβαίνουν ότι είναι βρουξιστές, ακόμη και όταν η φθορά των δοντιών τους είναι έντονη.

Εάν μάλιστα το σφίξιμο των δοντιών τους δε συνοδεύεται με μεγάλες αποτριβές των δοντιών, όχι μόνο αγνοούν ότι τα σφίγγουν, αλλά δυσκολεύονται και να πεισθούν, δεδομένου ότι όλη αυτή η λειτουργεία γίνεται ακούσια.

Ο οδοντίατρος μπορεί να αντιληφθεί τις περισσότερες φορές πότε ένας ασθενής σφίγγει τα δόντια του μετά από μια πλήρη κλινική εξέταση είτε από ατυχήματα-κατάγματα σφραγισμάτων, δοντιών ή προσθετικών εργασιών, είτε από άλλα συνοδά συμπτώματα, όπως κούραση στων μυών του προσώπου, πονοκεφάλους, πόνο και δυσκολία κατά τη μάσηση ή ακόμη και κατά την ομιλία, πόνο και θορύβους στις κροταφογναθικές διαρθρώσεις, εντυπώματα στα πλάγια της γλώσσας κ.α.

Συχνά μπορεί ο σύντροφος του ασθενή να τον ακούει που τρίζει τα δόντια του το βράδυ οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής πείθεται ευκολότερα.

Ο ακριβής μηχανισμός του βρυγμού δεν είναι πλήρως γνωστός καθώς και η αιτιοπαθογένειά του.

Ενοχοποιούνται πολλές παράμετροι, όπως η κακή σύγκλειση, γενετικοί ή παθοφυσιολογικοί παράγοντες, κάποιες νευρολογικές ή ψυχιατρικές ασθένειες. Το βέβαιο είναι ότι σχετίζεται άμεσα με το άγχος και φαίνεται ολοφάνερα ότι το στρες αποτελεί βασικό επιβαρυντικό παράγοντα.
Η θεραπεία στο βρυγμό δεν είναι πολύ συγκεκριμένη, ειδικά όσον αφορά το βρυγμό της ημέρας, διότι πρόκειται για μια συνήθεια την οποία πρέπει να συνειδητοποιήσει ο ασθενής και να προσπαθήσει να τη μετριάσει.

Οπότε η θεραπεία συνίσταται σε ενημέρωση του ασθενή, σε υπόδειξη ασκήσεων χαλάρωσης καθώς και σε χρήση νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου.